zaterdag 21 augustus 2010

Ze vindt het geluk (22)

Xeline stapte van de laatste trede af en volgde Sam door de gang. De man schuifelde naar de kamer die halverwege de gang lag aan de linkerkant. Xeline keek de kamer in. Poseidon draaide zich om. Hij deed een stap naar voren en drukte zijn hoofd tegen Xelines nek. Ze voelde de natte warme neus. Heb je me gemist, lief paard van me. Pascha lag te slapen op de grond. Sam nam een paar dekens en gaf er een aan Xeline. Zo, tijd om te rusten. Ik ben blij dat ik je het geheim van de sleutel heb verteld, fluisterde Sam. Xeline gaf hem een kus op zijn wang. Ze aaide Poseidon over zijn hals en gaf hem een paar klopjes op zijn rug. Sam ging naast Pascha liggen. De bank is voor jou Xeline. Slaap lekker. Welterusten Sam. Dank je wel. Voor alles.

De zon ontwaakte. Via een gat in het dak van de kamer kropen zonnestralen naar binnen. Ze streelden de ogen van Pascha. De jongen opende langzaam zijn ogen. Hij gooide de deken opzij en ging rechtop zitten. Hij draaide zich om en keek naar Sam. Merkwaardig, dacht hij. Pascha stond op en vulde een ketel met water. In de tijd dat Sam en Xeline boven waren geweest had de jongen hout verzameld en een stapel neergelegd bij het hek. Hij stak een paar stokjes aan met de toorts uit de gang. Het hout vatte direct vlam. Hij legde een paar takken op de stokjes die brandden. Het vuur voedde zich gulzig met het droge hout. Boven het vuur leunden drie stokken tegen elkaar. Een stuk touw bond ze samen. Sam hing de ketel aan de stokken.

Pascha, kom snel, riep Xeline. De jongen volgde haar door de gang naar de kamer rechts. Poseidon stond in de kamer en bewoog van de ene kant naar de andere kant. Rustig maar, jongen, kalmeerde Pascha hem. De jongen boog zich over Sam heen. Sam had geen kleur op zijn wang. Hij had zijn ogen open. Zijn mond had de vorm van een glimlach. Hij reageerde niet. Pascha voelde aan zijn hals en pols. Beiden waren koud. Pascha keek Xeline aan. Ze zag het aan zijn ogen. Sam heeft besloten dat zijn taak is volbracht, begon Pascha. Hij heeft ons hierheen geleid. Hij heeft jou zijn laatste geheim verteld. Ik denk dat hij het tijd vond om ons los te laten. Xeline voelde de tranen in haar ooghoek opwellen. Ze kende Sam net. Ze had het gevoel dat ze hem haar leven had gekend. Pascha wist wat hem te doen stond.

(Noot: dit is het laatste verhaal van deel 1. Ik heb besloten om nog 6 delen te schrijven. Die volgen vanzelf. Ik hou jullie op de hoogte.)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten