Koninginnedag

Elk jaar keert het terug. Dat gevoel van eenheid in oranje gekleurd. De driekleur hangt in de wind als teken van verbondenheid. Zolders worden leeg gehaald. Spullen uitgestald op straat. Spullen verwisselen van eigenaar. Elk jaar is er weer dat gevoel van wie we zijn. Een volkje aan de zee, groot geworden door scheepvaart. De handelsgeest. De VOC mentaliteit, zoals de premier het omschreef. Die handelsgeest drijft miljoenen landgenoten vroeg uit hun bed om vervolgens de hele dag op een plek door te brengen. Spulletjes uitgestald voor een paar centen. Dat is wat ons drijft. Lang leve het oranjegevoel.

Afscheid

Afscheid nemen. Tranen die roepen "blijf bij me". Een armpje dat naar je uitreikt "hou me vast, papa". Onderweg naar huis zie ik fietsers met lege kinderzitjes achterop. Her en der afgeleverd, komt in me op. Overal is afscheid genomen. De plicht die ons roept. Loslaten. Je draait je om en richt je blik op een nieuwe dag. De agenda dicteert hoe het eruit kan zien. De werkelijkheid verloopt waarschijnlijk anders. En dan vanavond de kleine meid weer in de armen sluiten.

Juan Felix.

Op de maan

Ik zit op de maan. Kijk naar de aarde. Hoe ze draait. Hangt in het oneindige niets. Ik zie de zon. Voel haar warmte. Mijn huid gloeit. Ogen dicht geknepen. Op die aarde hollen mensen alle kanten op. Ik zie mensen die aanwijzingen geven. Zo moet het! Ik zie mensen die hetzelfde gekleed zijn. Ze roepen: "dat is de vijand". Ik zie mensen die spullen verzamelen. Wat ze niet nodig hebben, gooien ze weg. In de oceaan drijft een soep van plastic. Allerlei kleuren. Ik zie mensen die hun rug keren naar wat er is. Droevig staren ze voor zich uit. Mondhoeken naar beneden. Ogen zonder sprankeling. Schouders hangen. Ze bewegen zich langzaam vooruit. Ik zie mensen die een arm om mensen leggen. Ze geven het teken, het komt goed. Ze wijzen naar de maan. Wijzen ze naar mij? Ik kijk om me heen. Wie zit er nog meer op de maan?

Gevangen

Kent u de film The Reader? Een vrouw die als gevangenisbewaker in WO2 in een systeem vastzit. Handelt volgens de taken die bij haar functie horen. Vervolgens dreigen mensen, gevangen in een kerk, te verbranden als er brand uitbreekt. Geen van de bewakers bevrijdt de gevangenen. Het past niet in het systeem. De regels schrijven anders voor. Ze dienen mensen te bewaken en die mogen niet ontsnappen. De kerk, die in brand staat, blijft gesloten. Een extreem voorbeeld waar systemen en het strikt volgen van regels toe kan leiden. Wellicht veroordeelt u deze vrouw. Net als ik overigens, geneigd ben het handelen te veroordelen. Echter. Ze stelde de rechter in de rechtszaal de vraag: "wat had u gedaan in mijn situatie?" Het meest vervelende is dat ik het antwoord voor mijzelf in die situatie niet ken. Ik roep nu wel stoer dat ik de deur meteen zou openen. Alleen heb ik gelukkig nooit in die omstandigheden verkeerd. U wel?

Betekenis

Woorden die zwijgen. Gedachten die opgesloten blijven. Roepen om gehoord te worden. Zinnen die zich vormen als de stroom van een rivier die haar weg vindt in de bedding. Een bedding die door voorvaderen gevormd is. Luister. Luister. Naar de betekenis. In het ruisen van het kolkende water worden gedachten gevormd. Worden woorden aan elkaar gelijmd. Krijgen zinnen vorm. Ontstaat betekenis.

Groeikracht

Zaadjes. Klein met groeikracht. Hard van buiten, zacht van binnen. Zo veel creativiteit als een pas geplant zaadje dat met water en voeding uit de aarde groeit tot iets moois. Ze horen bij elkaar, 't zaadje, de aarde en water. Samen creëren ze wonderlijke dingen. Ze voeden ons. oog hebben voor het kleine. Dat wat eerst niet opvalt. Met gepaste aandacht uitgroeit tot iets dat aandacht vraagt. Wonderbaarlijk! Groeikracht.

Tijd

Wat is tijd? Tijd brengt verandering. Herinneringen ontstaan. Beelden van opa's en oma's. De duiven die alles onder poepten. Opa die roestige spijkers spaarde. De herinnering biedt je houvast. Wie je bent. Wat er voor je was. Heeft het betekenis. Ik weet het niet. Tijd. Zonder tijd gebeurt er niets. Staat alles stil. Wie bepaalt het tempo? Het ritme? Het tempo wordt opgeschroefd. Totdat het elastiek knapt. Alles heeft zijn eigen ritme. Wat is het ritme van de tijd?

Op reis

Hij vertrekt. Langzaam komt hij op gang. Een rustig zoevend geluid. Gesprekken. Neuzen die gesnoten worden. Gekuch. Het geritsel van een krant. Hobbel, hobbel, voel ik de stalen wielen over de rails rollen. Op weg. Laptop op schoot. Nieuwe muziek gedownload. The Prodigy. En wegwijs worden in de wereld van Pages. Ja, ik heb een Macbook. Het landschap flitst sneller voorbij. Bomen, struiken. Neus zit verstopt. Smaak van tandpasta in de mond. Heb zin in koffie. De koffiebar is helaas verdwenen uit de trein.

Aaibaar

Afscheid nemen op de creche. Dochterlief strekt haar armen naar me uit. Ik geef haar een laatste knuffel en vraag haar bij het raam te staan. De stagiaire loopt met haar mee. Ze zwaait van achter het raam, dat beschilderd is met eendjes. Op weg naar huis steekt een zwarte kat de weg over. Ik ga gehurkt zitten. De kat heeft een zilveren bandje om met steentjes van glas. Die heeft een baasje, denk ik bij mezelf. Ik aai hem en krijg een kopje. Kijk uit met oversteken, geef ik hem mee. Ik loop verder. Een man met grijze snor komt me tegemoet. In het voorbij gaan groeten we. Hij geeft een knipoog, ik zeg goeiemorgen. Hij loopt naar de kat en strekt zijn hand uit. Die zijn aaibaar, hoor ik mezelf denken.
Juan Felix.

Houten wagentje...

Piep, piep, piep. De wieltjes draaien rond van haar houten kar. Deze ja, oh, ja, oh ja. Muziek klinkt. Ze houdt de speelgoed telefoon tegen haar oor. Mijn lichaam voelt stijf. Mijn huid koud. Net geen kippenvel. Hij knutselt met papier. Het wordt een vliegtuigje. Ja doei, zegt ze. Hij kijkt even op naar haar. Plakt dan plakband op de vouw van zijn vliegtuig. Dat wordt te zwaar, denk ik.

De dag begint...

De ochtend kleurt blauw. Zonnestralen laten nog op zich wachten. Vogels verlaten hun nest. Groen om me heen. Water. Het gepiep en gekwetter. Alles komt tot leven. Mijn lichaam komt op gang. Zoekt een ritme, 1, 2, 3, 4. Welke maat speel ik vandaag? De dag zit vol verrassingen. Alles wat komt is ok. Hier wil ik zijn. Dit voelt goed. Stilte en rust. Af en toe gefladder. Het geluid van auto's, fietsen, voetgangers die keuvelen.