Afscheid nemen op de creche. Dochterlief strekt haar armen naar me uit. Ik geef haar een laatste knuffel en vraag haar bij het raam te staan. De stagiaire loopt met haar mee. Ze zwaait van achter het raam, dat beschilderd is met eendjes. Op weg naar huis steekt een zwarte kat de weg over. Ik ga gehurkt zitten. De kat heeft een zilveren bandje om met steentjes van glas. Die heeft een baasje, denk ik bij mezelf. Ik aai hem en krijg een kopje. Kijk uit met oversteken, geef ik hem mee. Ik loop verder. Een man met grijze snor komt me tegemoet. In het voorbij gaan groeten we. Hij geeft een knipoog, ik zeg goeiemorgen. Hij loopt naar de kat en strekt zijn hand uit. Die zijn aaibaar, hoor ik mezelf denken.
Juan Felix.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten