Gedompeld in schemering, liep ze door het hoge gras op zoek naar het geluk. Het beeld zat nog vaag in haar hoofd verborgen. Waar had ze het geluk verloren? Had iemand het haar afgenomen? Een traan rolde over haar wang. Haar gezicht kleurde rood. Warm vocht glinsterde op haar huid. Een huid die als pijn voelde door het prikken van het gras. Haar voeten waren nat. Het deerde haar niet. Ze ging door met haar zoektocht. Ze voelde dat ze dichtbij was. Nog even en dan zou alles vergeten zijn...
(wordt vervolgd)
Juan Felix
Geen opmerkingen:
Een reactie posten