Ze voelde iets dat haar naar zich toe trok als een magneet die moeiteloos ijzer aan zich bindt. Ze volgde de richting van de kracht. Ze kon niet anders. Haar gevoel gaf aan dat ze op het juiste pad zat. De haartjes op haar huid stonden overeind. Ze rilde. Geur van mos en algen bereikte haar neus. Het was stil. Hier en daar een aanzwellende roep van een vogel. Verder alleen 't gras dat langs haar been schuurde...
(wordt vervolgd)
Juan Felix
Geen opmerkingen:
Een reactie posten