Haar voet stuitte op iets hards. Ze zette haar andere voet vooruit. Stap voor stap ging ze verder. De geluiden om haar heen verstomden. De mist trok langzaam weg. De warmte van de zon werd voelbaar op haar huid. Haar ogen vingen meer licht. De vorm van een brug werd zichtbaar. Een brug die haar leidde naar de overkant. Ze wist niet wat er daar was. Haar gevoel zei dat ze door moest gaan. Het geluk lag daar. Het voelde als een warm bad na een hele dag in de kou te hebben gestaan. Ze wilde niet terug. Vooruit. Dat was wat ze deed. Plots stond ze oog in oog met het geluk. Ze ... (wordt vervolgd)
Juan Felix
Geen opmerkingen:
Een reactie posten