Het meisje ging verder. Sinds ik de man met de grijze baard heb ontmoet, weet ik wat ik wil. De vrouw keek haar aan en ging zitten. Het meisje voelde dat de vrouw alle aandacht voor haar had. Ik ben er achter, zei het meisje, dat ik betekenis wil geven aan deze wereld. Dat mijn betekenis ligt in het betekenis geven. Wat ik wil en hoe ik dat doe bepaalt wie ik ben en wat ik achter laat op deze wereld. Ik begrijp nu dat er maar een manier is om je eigen voetafdruk achter te laten. En dat is mijzelf zijn. De vrouw knikte en een glimlach verscheen op haar gezicht. Het meisje wachtte even. Een traan verscheen in haar ooghoek. Haar hand ging naar haar buik. Toen kwamen de woorden. Geld najagen, zei ze, en roem willen, zijn zaken die je gevangen houden. Ze maken je een slaaf van alles en iedereen die zegt, of waarvan je denkt, die brengt mij geld of roem. Betekenis, dat waar het om gaat in het leven, maakt je vrij. De vrouw vroeg hoe het meisje betekenis gaf. Het meisje wachtte weer even en ging verder. Ze keek naar beneden en zei: betekenis geef ik door aandacht te hebben voor de kleine dingen in het leven. De ijver van de mieren, de creativiteit van de spinnen, de schoonheid van de vlinders, de kracht van de bomen, de warmte van de zon, de levenslust van zaadjes die ontkiemen terwijl ze liggen in de aarde en drinken van het water. De aandacht die ik daar aan geef, is wat bij mij hoort. Als we oog verliezen voor de wereld om ons heen, verliezen we het contact met de aarde. Als we ons laten leiden door geld en roem, raken we het contact met ons zelf kwijt. De vrouw stond op en stapte op het meisje af. Ze deed haar armen weid en omhelsde het meisje. De oude vrouw voelde het kleine meisje in haar zelf. Een traan rolde over haar wangen die door de tijd getekend waren. De traan raakte de grond. Voeding voor de aarde. Het meisje keek op naar de vrouw. Ik heb eindelijk het geluk gevonden, zei ze. De oude man had gelijk. Al die tijd zat het in mij opgesloten. Nu ik de sleutel heb gevonden, draag ik het voor altijd bij me. En nu, vroeg de oude vrouw. Het meisje keek haar aan. De vrouw zag de fonkeling in haar ogen. Nu kan ik andere mensen helpen. Mensen die hulp kunnen gebruiken. Waar ik ook heen ga, ik zal ze overal tegen komen. Ik zal voelen wie hulp nodig heeft en hoe ik kan helpen. Zo geef ik betekenis aan mijzelf. En zo krijg ik betekenis van anderen. De oude vrouw knikte.
Juan Felix
Geen opmerkingen:
Een reactie posten